Clubrit 9

Koningsrit 2024

Op het moment dat de chauffeur van Wim Lex en Maxima de route naar Emmen nog in zijn Tomtom moest zetten, had Ad het prachtige nieuwe busje van Peter al met de neus in de richting van Zeeland geparkeerd: de jaarlijkse rit naar Neeltje Jans op het programma!

Ondanks alle positieve weerberichten, die reeds aan het begin van de week door Peter N Paulusma vanuit het Schijfse werden gedeeld, bleek het naarmate de dag des oordeels naderde allemaal toch iets minder deftig te worden. Het zonlicht zou zich deze dag volgens de voorspellingen maar mondjesmaat laten gelden. In plaats daarvan zou bij een gevoelstemperatuur van een graad of 7 de miezerende viezigheid, die al zeker vanaf 5:00 uur uit de hemel kwam, het ochtendprogramma van een bar karakter voorzien.

Aan de start op het dorpsplein in Rucphen toch een peloton van 19 renners. Stuk voor stuk met een goesting waar Peter Post in zijn hoogdagen als ploegleider alleen van had durven dromen. Vertegenwoordigers van RWV (Prins Ker en zn raad van drie), Schijfse Trapster Dorien, vaste gelegenheidsrenster Renate en Toontje “half mens/half auto” Saab vormden deze Koningsrit enthousiaste en waardevolle aanvullingen op de gele formatie.

Met een gestaag tempo en een matige zuidoostenwind in de rug, werd de RTC-trein in gang getrokken. Via de gebruikelijke route naderde de brug bij Willemstad. Deze keer geen aandacht voor meester van Benthem en zijn correlatiecoëfficiënten… gewoon stoempen en zorgen dat de regen geen vat krijgt op de moraal!

De weg naar Oude-Tonge vereiste een paar kleine aanpassingen in de navigatie, waar we, onder het genot van feestelijke klanken van de lokale dweilband, om heen besloten te rijden.

Kort na Bruinisse een lekke tube en daardoor voor velen even de tijd om rustig wat calorieën naar binnen te spelen. Vanaf dit punt verminderde de hoeveelheid regen snel en sommige renners hadden zelfs al besloten om hun regenjack op te bergen.

Met de wind nog in de rug, en in de wetenschap dat Nehalennia ons zou gaan trakteren op een ongehoorde hoeveelheid woei, trok het peloton dapper verder richting de uit 65 betonnen pijlers bestaande Oosterscheldekering. Bij aanvang van de dam voerden Peters Jansen en Naalden de forcing en zorgden er op die manier voor dat het eerste deel voor de volgers zonder al te veel erg kon worden voltooid. Onder aanvoering van Prins Ker en een van zijn makkers, werd de waaier vervolgens op een respectabel tempo in de richting van Wissenkerke geleid.

De traditionele stop bij uitspanning “De Kroon” in Wissenkerke werd gebruikt om op krachten te komen en waar mogelijk droog fietsgerief aan te trekken. Daarnaast vond ook de uitreiking van de kampioenstrui plaats. Uit betrouwbare bron heb ik vernomen dat de plaatselijke notabelen hiervoor niet beschikbaar waren en dat we daarom noodgedwongen onze eigenste burgemeester van De Driesprong naar voor hebben geschoven. Na een prachtige ceremonie protocollaire, gevolgd door alle emoties die daar voor de winnaar bij komen kijken, nam Ron de welverdiende trofee onder toeziend oog van zijn dochter en met betraande ogen, in ontvangst. Nogmaals gefeliciteerd Ron!

Met nog ruim 90 km en behoorlijk wat wind in het vooruitzicht werd de terugrit aangevangen.

In de buurt van Kruiningen een defect aan een van de aandrijflijnen, waarbij alle wetten van de mechanica op de proef waren gesteld.. de kettingfabrikant had bij de berekening van de breukkracht duidelijk geen rekening gehouden met de dynamiet-dijen van Rene Dekkers, die hem na de bocht terug op het wieltje van de renner voor hem hadden moeten brengen. Na vakkundige en snelle reparatie van de ketting kon de kudde gele buffels de pedalen weer in cadans brengen.

De benedendijkse route langs de Westerschelde bracht ons naar de polders onder de rook van Antwerpen waar onder dwang van een bestelwagentje de deur voor een deel van het peloton werd dicht gedaan. Een valpartij was het gevolg waarbij Kees Looijen en Martin het slachtoffer waren. Gelukkig konden beide kleppers hun tocht wel vervolgen.

Met een indrukwekkende 210 kilometer aan een gemiddelde van bijna 31 kilometers per uur op de teller, kwam het fietsende gezelschap uiteindelijk terug aan in Rucphen. Het vet was voor de meeste renners echt wel van de soep, wat ervoor zorgde dat de kouwe kletsen bij De Heerlijkheid extra goed smaakten! Dank aan allen voor de geweldig mooie fietsdag!

En om maar af te sluiten met de wijze woorden van mentor Kees Looijen:

Aqua et panis est vita canis.. en zo ist!!!