Clubrit 4

Zondag 24 maart, een rit die bol stond van de incidenten en eentje om niet snel te vergeten. De gele brigade stond weer met 12 man sterk om een lekker tochtje aan te vangen. Rien Brans was bereid om voor ondertekende het stuur van de Jansen bolide ter hand te nemen. Waarvoor mijn hartelijke dank want ik heb de kilometers hard nodig. Gezien de flinke flinke bries vanuit het westen en de kans op buien werd besloten om koers te zetten richting Steenbergen voor een ritje Boomkesdijk.

Ten tijde van vertrek klampten 6 RWV ternauwernood gretig aan. Er werd niet meer gewacht op de grondlegger, financier, CEO, CFO en geestelijk vader van de RWV. Zoals Mart het zegt. “De Driesprong wacht op niemand”. Maar de RWV hanteert blijkbaar dezelfde regels.

We vertrokken richting Bosschenhoofd en iedereen had al snel in de gaten dat het geen makkelijke rit ging worden. Er werd hard gewerkt in het peloton en ook werd al snel duidelijk wie de mannen waren met goede benen.

Via Oudenbosch, Standaarbuiten en Stampersgat ging het blauw/gele gezelschap richting Willemstad. Ondergetekende had duidelijk moeite met zijn eigen kopbeurt en kwam hyperventilerend en snotterend van kop af en sloot met moeite achteraan in het peloton. Dit tot grote hilariteit van onze prins carnaval. Nog veel werk aan de winkel voor deze jongen.

Via Dinteloord naar Steenbergen met een lekke band voor Martin. Zeer opmerkelijk gezien het feit dat deze er nog maar net oplagen en mede mogelijk waren gemaakt door het pro-actieve Rijwielsporthuis Ad van Overveld. Snel de bus in voor reparatie. Dat bleek toch wat moeilijker dan gedacht en ook de nodige tijd in beslag te nemen. In gevecht met een rondslingerde motorspuit of bladblazer (dat ben ik ff kwijt), het gebrek aan licht en de sportieve rijstijl van de chauffeur zorgde voor grote stress bij onze Martin. Zijn fiets stond net weer in de nieuwe lak.

Vanuit Steenbergen ging het bonte gezelschap richting de Heen en Nieuw Vossemeer. Steeds meer mensen waren in nabijheid van de bus te vinden door de stevige westenwind. Ook onze boomspecialist (en dan bedoel ik K.A.) had het taai voorop kop en werd afgemat door de jonge Remco Tak. Duidelijk nog te weinig kilometers in de benen gaf hij later aan als reden. Tijdens de laatste carnaval waren zijn benen zichtbaar beter. Hij liet zich na zijn beurt soepel afzakken waar hij vervolgens alle zeilen moest bijzetten om niet onder de wielen van de bus van Rien Brans te komen. Karma is a bitch.

Van de Rtc brigade lieten de welbekende sterkhouders zich zien bij deze ferme wind. Peter Struijs, Ron Konings en René Dekkers hebben lekker doorgefietst deze winter en dat is goed te zien. Ook bij Mark en Sus lijkt het wel snor te zitten met die vorm. Jongens om in de gaten te gaan houden dit voorjaar.

Net na Welberg besloot Martin om toch maar de bus uit te klauteren om zich op te maken voor de finale. Een mooi moment voor de chauffeur Urini Brans om even een plasje te doen. Dat moet ook gebeuren. Dat was helaas niet zonder gevolg want de groep was sneller dan gedacht met de wind in de rug en de spreekwoordelijke vogel was gevlogen. Het lukte Rini niet meer om ze te vinden en dat bleek later een groot gemis.

Mark en Ivo nestelden zich aan kop in de polders rondom Kruisland en de teller ging richting de 40. Peter J. was er helemaal klaar mee en smeekte om de bus die vorig jaar nog de zijne was. Het was overduidelijk vandaag – tijdens deze rit Boomkesdijk – niet de dag van de hovenier.

Bellen naar de chauffeur leverde niet het gewenste resultaat op. Ron en Peter S. escorteerden hem naar huis en hij kreeg de VIP behandeling die zijn helpers een week eerder van hem tijdens de dorpenomloop Rucphen hadden gekregen . Zo werkt het in de wielersport.

Bijzondere vermelding verdient mijn oude buurman Kees Looijen. In afwachting van zijn elektrisch aangedreven monster, fietst hij zonder hulpmiddelen (behalve een scheutje Natterman in de drinkbus) midden in de groep nog zeer makkelijk mee. Dat is zeer knap te noemen.

Met de wind in de rug werd via Oud Gastel, Oudenbosch en Bosschenhoofd koers gezet richting de Heerlijkheid waar werd afgesloten met een paar pinten en sterke verhalen. Een leuke rit die bij de meesten gelukkig veel energie had gekost en opgeleverd.