Clubrit 32

Vroeg genoeg opgestaan maar Adrie van Kuijck die ging schieten riep al dat ik te laat was, en inderdaad bij het indraaien van de St Martinusstraat zag ik de club al wegrijden, gelukkig kon ik nog net aansluiten. Met een koude Noorderwind op kop daar hadden niet veel leden zin in vandaar dat we via een niet gebruikelijke route via Dinteloord richting Willemstad reden om de Haringvlietbrug over te steken. Ondertussen waren we Rini B al kwijtgeraakt en bleven er nog 8 dapperen over.
Aan de andere kant van de sloot was het weer een stuk beter, minder wind en af en toe kwam het zonnetje erbij. Dit maal echt de fietsroute gevolgd, echt prachtig fietsen hier, via de dijk naar Strijen-Sas en daarna met de wind vol op kop naar de Kiltunnel. Hier toonde de huisdichter dat hij niet voor niks de kampioen van 2018 gaat worden door iedereen achter zich te laten in de klim de tunnel uit. Aan het eind van de tunnel brandt het licht en voor de RTC betekende dat de blaas geleegd moest worden om opgelucht het laatste stuk naar Rucphen weer aan te vatten.
Via de gebruikelijke route door Moerdijk naar Zevenbergen en omdat we geen buske bij hadden lekker via de Fietsbrug naar Hoeven. Hier probeerde de Oehoe van Uganda ons nog even te verleiden tot een lange eindspurt maar er kwam geen reactie zodat Peter zich maar weer door het peloton liet opslokken.
In Hoeven lieten we Ron achter en richting St Willebrord ging nog even de gashandel open waardoor het complete peloton in stukken weer terug bij het praathuis aan kwam. Een lekker ritje, goed voor 92 km met net iets meer dan 30 gemiddeld, volgende week het laatste ritje van het jaar en daarna nog even lekker borrelen bij de sponsor.