Clubrit 31

In de coronatijd is alles anders en dat geldt ons voor ons clubke. Daarom rijden we voor het eerst in de geschiedenis van de club onze jaarlijkse clubrit naar Limburg pas op zaterdag 19 september, maar dit bleek geen verkeerde keuze te zijn! Als ik thuis vertrek is het nog fris en behoorlijk donker. In de Martinusstraat aangekomen is er al volop leven in de brouwerij, Peter Naalden was er zelfs al om 6:30!  Dan ben de pas fanatiek ;). Na een korte discussie of we via Etten-Leur of Sprundel vertrekken nemen Peter S. en ondergetekende het voortouw en vertrekken richting Sprundel. Hoewel we bij de club wel weten dat we gaan vertrekken duurt het bij sommige toch lang voor ze op gang zijn. De eersten waren dan ook al bij het voetbalveld voordat de laatste bij de groep aansluiten. Het wordt intussen licht aan de horizon en in een gestaag tempo rijdt de gele trein richting Breda. Over het nieuwe asfalt van Slingerdreef rijden we richting Alphen. Vlak voor Poppel buigt Peter S. af omdat hij andere verplichtingen had die dag en met 11 clubleden en 1 gastrijder zetten we onze tocht voort. Het is en blijft een genot om door de schitterende bosrijke omgeving van de Brabantse Kempen te kunnen rijden. Na zo’n 80km passeren we de landgrens en rijden we richting Postel. Net over de historische houten brug buigen we linksaf om zo over het fietspad langs het kanaal koers te zetten richting Wezel en Eksel. Net voor half 11 en dik 100km verder rijden we Peer binnen waar bij eetcafé “De 3 Swaontjes” onze chauffeurs van de dag, Adri Kuijstermans en Peter Dekkers al op ons staan te wachten. Even de mondkapjes op, om vervolgens in het zonnetje op het terras te kunnen te genieten van een vers bakske koffie met warm appelgebak. Na een half uurtje worden de bidons weer gevuld en beginnen we aan het 2^e gedeelte van de dag. Nog maar 75km te gaan dus we verwachten voor half 3 in Valkenburg te arriveren.

Daar het kan rijden we over de openbare weg en anders wordt er netjes over de fietspaden gereden, maar de fietspaden in België zijn smal en bezaaid met steentjes. Wat hebben die Belgen toch met grind je komt het overal tegen! Net als voorgaande jaren slaan we de lus door het nationale park “de hoge kempen” niet over. De glooiende fietspaden en schitterende omgeving maken dit gebied zo bijzonder. Eigenlijk wel jammer dat we daar niet even gestopt zijn voor een fotomomentje. Aangekomen in Maas- Mechelen is het een stuk rustiger als voorgaande jaren. Hoogstwaarschijnlijk ook een gevolg van de Corona. Wederom  passeren we een landgrens. In het pittoreske dorpje Kotem gaan we onder de A76 door om vervolgens een stuk verderop via het fietspad parallel aan de snelweg de Maas over te steken. In Esloo rijden we over de kinderkopjes de maasberg af. Onderaan draaien we linksaf en de weg langs de Maas  (daar waar vroeger het verschil werd gemaakt) leidt ons naar de voet van de Slingerberg. Iedereen van ons clubke weet ook dit jaar goed boven te komen. Boven aangekomen geeft Sus aan dat z’n achterband aan het leeglopen is. Dit was ook de reden waarom hij niet voorop reed zei tie. Met wat extra hulp was deze snel verwisseld en konden we onze rit voortzetten. We steken de A2 over en rijden om de landingsbaan van het vliegveld heen. Een stuk verderop steken we de weg naar Meersen over. De “Visweg” een typisch Limburgs weggetje met behoorlijk wat steile stukken erin is de 2^e uitdaging voor vandaag.  Als iedereen boven is aangekomen en weer op adem is beginnen we aan de laatste 10km van de dag. Net voor Hulsberg draaien we rechtsaf en dalen we af, richting Valkenburg. In het centrum aangekomen draaien de eerste clubleden alvast af naar het “Amstel Gold Experience” maar het meer en deel gaat voor het extra lusje met als hoogtepunt de “Cauberg”. Tijdens het klimmen doen de beentjes al behoorlijk zeer en de kramp dreigt erin te schieten. Gelukkig is de voetgangersbrug over de weg niet te ver meer en heb ik het zwaarste stuk weer overwonnen. Boven aangekomen nog even genieten van het weidse uitzicht om vervolgens via Vilt richting Sibbe te rijden. Bij de rotonde aangekomen draaien we linksaf om zo via de Daalhemerweg terug te rijden naar Valkenburg.

Bij de Amstel Gold Experience aangekomen zit de rest al op het zonovergoten terras te genieten van een welverdiend drankje. Gelukkig was het op dat moment nog niet druk, zodat de bediening ook de rest snel van een lekker koud glas gerstenat kon voorzien. Niet veel later had iedereen weer gedoucht, zodat er nog voldoende tijd was om het verloren vocht weer aan te vullen.  Zoals gebruikelijk werd de middag werd afgesloten met een hapje eten. Nog even de laatste ontwikkelingen in de tour bekeken en toen was het weer tijd voor de terugreis. Onderweg nog even de koelkast van Henk helpen leegmaken met als gevolg dat er weer gestopt moest worden voor een sanitaire stop. Het was intussen alweer donker toen we in Rucphen binnenreden. Maar dat mag de pret niet drukken We kunnen met z’n allen weer terugkijken op een fantastische dag die ik niet had willen missen!

Tot slot wil ik namens de club ook Adrie Kuijstermans en Peter Dekkers bedanken voor de veilige terugreis.