Clubrit 18

LANGS ’S HEEREN WEGEN

Na een bewogen week, waarin het Nederlands Elftal een blamerende nederlaag tegen Oostenrijk leed, maar waarin we in de openingsetappe van de Tour de France ook kennis mochten maken met een nieuwe fietsbelofte met de naam Frank van den Broek, was er veel te bespreken in het Driesprong-peloton.

Een kleine, maar kwalitatief uitgekiende groep van 9 man meldde zich op deze zonnige zondagmorgen aan de Raadhuisstraat.

7 Driesprongers plus gastrenners Toon en Matthijs waren van de partij.

Met een matige wind uit N/NW was er een snel verdict; rondje Philipsdam.

Senior coureurs Rini en Kees gaven het sein en weg waren de renners.

In een mooi tempo ging het richting Oudenbosch en Oud-Gastel, om daarna vóór Stampersgat rechts af te slaan de Witte Brug over. Vervolgens achter Stampersgat langs richting Willemstad om daar middels de Haringvlietbrug, die het Volkerak van het Hollands Diep scheidt, Goeree-Overflakkee aan te doen.

Net op het eiland aangekomen leidden onze koptrekkers ons door Ooltgensplaat om zo via de schitterende fietsroute langs het water van het Volkerak en de Krammer koers te zetten richting Oude-Tonge. Met een slinger om de kaai van dit historische plaatsje dat tijdens de watersnoodramp in 1953 meer dan 300 (!) doden had te betreuren, ging de route terug richting het water van de Noorder Krammer om daar – met de wind in het hol- de Philipsdam richting Sint-Philipsland op te knallen.

Op de Slaakbrug richting Heense Molen: Pvrdrdbbltjs!!… 😒 😒..een afloper bij ondergetekende… Gelukkig scheen het zonneke en was het begeleidend commentaar van de fietscollega’s overwegend opbouwend kritisch. Met vereende kracht werd de achterband gewisseld en de route vervolgd.

Nieuw-Vossemeer lieten we links liggen en via Steenbergen reden we richting Welberg.

Enkele kilometers na Welberg linksaf de polder in richting “ ’t Haantje” (nog nooit gefietst hier red.) om zo Kruisland aan te doen. Eenmaal in Kruisland werden we, omwille van de plaatselijke kermis, omgeleid langs de Eerste Boutweg, die ons uiteindelijk via de Molenstraat naar de Gastelseweg leidde.

Bij het Gastels Veer besloten Kees en Toon de benen nog eens “op spanning” te zetten door op de brug over de Vliet voluit door te trekken. (Sinds Kees op een hybride-fiets rijdt, durven nog slechts weinigen het aan om naast deze ouwe krijger te rijden, is mijn stellige indruk. Chapeau voor Toon overigens !) Het piepte en kraakte hier en daar, maar de groep bleef bijeen en zoefde terug richting Oud-Gastel en Oudenbosch.

In Bosschenhoofd aangekomen….potverdikke…weer lek…weer een afloper…

Steentje in buitenband? Slechte binnenband? Niet goed opgepompt?

Gelukkig bracht het pompke van Adri uitkomst. Wat lucht erbij en zo konden we koers zetten richting de Arrivée Rucphen.

De keuze van Sus om hier op de weg te blijven rijden was min of meer het startsein om de laatste kilometer nog eens vol gas te geven. Onder aanvoering van Sus en Adri bouwde de snelheid zich aanzienlijk op en werd er op de Rucphenseweg nog eens ouwerwets afgesprint. De bloemen waren voor de man in blakende vorm; Martin.

Conclusie: prachtige rit langs ’s Heeren wegen in nagenoeg perfecte

fietsomstandigheden.

Van uw verslaggever

Marc Lodewij