Clubrit 11
Afgelopen zondag was het mijn beurt om het verslag van de week te schrijven en aangezien de lat steeds hoger komt te liggen zag ik daar best wel tegen op omdat schrijven nou niet bepaald mijn beste kant is. Eigenlijk was Sus aan de beurt maar die had in begin van het seizoen mijn beurt overgenomen waarvoor dank.
Ik heb eerst een aantal trefwoorden ingevoerd in ChatGPT om via AI een verslag te creëren maar het resultaat bracht toch niet helemaal over wat je op de fiets meemaakt op zo’n mooie zondagmorgen vandaar dat ik toch maar ben gaan typen.
En een mooie zondag morgen was het, eindelijk mooi weer zodat de meesten al om 7 uur in het kort/kort aan de start verschenen op deze feestdag voor de moeders in de wereld. 13 leden en maar 2 gast renners deze grote rit, wat wel handig was ivm de kleine dijkwegen waar onze masterrouteplanner ons zou trakteren. Vorig jaar had ik deze rit voorbij laten gaan dus ik was benieuwd.
Om klokslag 7 uur werd er vertrokken richting Sprundel en daar werd meteen duidelijk dat we de wind gunstig hadden, heen tegen en terug in de rug. Alleen was de voorspelde wind toch iets sterker als de door Peter Pelleboer voorspelde 2 BF. Maar voorspelde een lekker duw in de rug op weg naar huis.
In het ontluikende zonnetje reden we verder langs de bekende wegen achterom Made naar Geertruidenberg waar we langs de oude Maas vol in de wind over stille wegen naar het vestingstadje Heusden reden. Daar werden we getrakteerd op een lekkere kasseienweg die in de Ronde van Vlaanderen niet zou misstaan. Met de Meuse aan de linkerkant schoten we al lekker op want op het moment dat we de rivier via het sluisje overstaken hadden we al 75 km op de teller staan. Na de sluis hadden we de Meuse aan de rechterkant en reden we verder richting Kerkdriel.
Hier werd de druk van de blaas gehaald maar het was niet voor iedereen duidelijk dat de groep nog niet compleet was, dit leidde tot een noodzakelijke ruk aan de rem door het bestuur zodat iedereen weer kon aansluiten en we in de richting van de volgende rivier, de Waal gaan.
Met op rechts het water was er op links een verzameling Ooievaars te zien in een hoogspanningsmast. Tegenwoordig zie ze weer in overvloed, zelfs in Rucphen broedt er een aan de rand van het dorp.
Ondertussen was de wind ook in ons voordeel en dat kon je merken in de snelheid die op plekken flink omhoog schoot ondanks herhaalde verzoeken om een “tandje minder’ te rijden. Vol gas met de wind in de rug werd er koers gezet richting de koffie in Woudrichem. Via mooie dijken, af en toe een fietspad, maar vooral autoluwe wegen kwamen we na 125 km aan bij onze vast koffiestop.
Hier voor allemaal koffie en een appeltaart om weer een beetje op krachten te komen. De bidons werden weer gevuld en na een korte pauze waren we klaar om de laatste etappe naar Rucphen aan te vangen. Nogmaals benadrukt dat we een ‘tandje minder’ moesten doen maar bij het uitrijden van Woudrichem stond de teller meteen weer in het rood.
Via de bekende dijk langs Sleewijk en Werkendam kwamen we bij de pont aan om de Nieuwe Merwerde over te steken. We kwamen precies op tijd want toen iedereen erop stond ging de klep omhoog en zetten we koers naar de overkant.
Vanaf hier kende route geen verrassingen meer. Alleen moesten we wat extra kilometers maken omdat de fietsbrug naar de Hoevense Beemden afgesloten was, daarom maar via Standaardbuiten en Oudenbosch naar huis.
Thuis aangekomen gingen de meesten meteen naar moeders om moederdag te vieren zodat er maar een paar leden de evaluatie hebben bijgewoond bij 18:10.
Conclusie: schitterend fietsweer, prachtige route, gunstige wind en ondanks het ‘tandje minder’ een lekker tempo. Zulke dagen zijn om in te lijsten.