Clubrit 3

Vandaag was het mijn beurt om met de bus te rijden. Normaal niet mijn favoriete hobby, maar deze keer vond ik het niet zo erg om de gele trein te volgen. Een week op hoogtestage naar GC, een gravelrit voor het goede doel met na afloop nog een deelname aan het jaarlijkse Hoevense bierfestival had het lichaam een behoorlijke optater gegeven. En zoals José de Cauwer zou zeggen “Rust is ook training”

Ik mocht de bus ophalen bij de Heimolen, alwaar “Molenaar in opleiding” Peter J. al in volle voorbereiding was voor de jaarlijkse molendag. Hij kon er daarom vandaag niet bijzijn maar deed eenieder de hartelijke groeten.

Op het plein van Rucphen was het al een drukte van belang. Als ik het goed geteld heb 18 renners/leden en ook nog 3 gastrijders, welke hopelijk ook snel lid worden. Voor vertrek nog ff onze 2 grootste bierdrinkende maten van de club gemaand om zich aan te melden voor de speciale clubritten. Waarschijnlijk hebben ze beiden 7 november al wel in de agenda genoteerd.

De rit was volgens bestuursbesluit via GPX uitgezet en zou gaan via Zoersel naar het verste punt Wechelerzande. De voorzitter gaf, zoals het hoort, het commando voor vertrek. Een rit van ongeveer 94km welke uiteindelijk met een behoorlijk gemiddelde van 32.3 is afgelegd. Soms was het een beetje doorbijten, speciaal na de bochten. Maar de complimenten aan eenieder want er was niemand die opgaf! Veel harder hoeft het in de volgende ritten echter niet te gaan kreeg ik al door via Whatsapp. Waarvan akte!

Het is jammer om vanuit de bus een verslag te moeten schrijven, omdat je de verhalen onderweg en ook de opgedane energie niet meekrijgt.

Dit waren samengevat mijn “hoogtepunten”

• Onderweg naar Brecht reden we 3 mooie dames voorbij welke de aandacht van ons peloton trokken. Je zag mooi alle kopjes opzij kijken. Opvallend was dat de dames zusterlijk naast elkaar fietsten en gezellig aan het kletsen waren zonder zich druk te maken over de snelheid of aflossingen. Bij een mannengroepje gaat dit er toch anders aan toe
• Onderweg reden we nog een Van-Der-Poel look-a-like voorbij. Alleen was zijn oude regenboogtruitje een beetje vaal verkleurd van het wassen op te hoge temperaturen volgens mij
• De natuur na Zoersel was aan het “ontwaken”. In het vroege voorjaar zijn er zoveel verschillende kleuren groen met een schoonheid waarvan je alleen kunt genieten.
• Het gevaar met een dergelijk groot peloton zit altijd in een klein hoekje. Een auto wilde achteruit inparkeren op zijn oprit, maar nam daarbij bijna de helft van ons clubje mee. Gelukkig liep het net goed af.
• Bij Sint-Jozef mocht de bus niet het Jaagpad op. Dat was ik even vergeten. Dus snel een blokje omrijden om het peloton nabij Rijkevorsel weer voorbij te zien stuiven. Net als in de goede oude tijd, waarbij ik vele wielerwedstrijden mocht volgen met de auto.
• Het doordraaien na 2.5km lijkt een goede verbetering. Je zag bijna iedereen met elkaar praten en lachen met “kwebbelaar” Kees voorop.

Mijn busrit zit er weer op en kan ik ook volgende week eindelijk aansluiten. Want uiteindelijk is er niks mooier dan fietsen. Onderweg rijdend over de Belgische betonplaten kwam het nummer van onze Belgische zanger daarom ook in mijn hoofd op:

“Nooit naar nergens, altijd vrij

Er glijdt gewoon een dag voorbij

De zon breekt door, de wind houdt je niet tegen

Nooit naar nergens, altijd vrij

Verleg de streep, verleng de reis

Maar altijd prijs, en altijd vlotte wegen”

Voor de Youtube liefhebbers: Yevgueni | NOOIT NAAR NERGENS

https://www.youtube.com/watch?v=507NSXTsmWI&ab_channel=HetBataljon

Met de vriendelijke fietsgroeten

Peter S.